KAVENAWE.

... niewinnością białym śniegiem. Nie ma nie ma Ciebie...

Za stadionem mamy las.

a w tym lesie same dziwy.

i ostatnio mnóstwo śniegu.

Właśnie za to uwielbiam zimę :}

Podobne ujęcie już było, tyle, że w tonacji wiosenno-letniej, ze słońcem zachodzącym za chmurami i w ogóle. Tu w monochromatach. ach. ach.

Taki sobie motyw w klimatach industrialnych, postmodernistycznych. W nurtach antunaturalizmu metodologiczno-intuicjonalnego... Bogu dzięki sesja już za mną...

Taka trochę kanapka z żółtym serem. Biały chleb, mięso z kurczaka, sos czosnkowy i znów chleb.

Odpocznijmy. Połóżmy się. Zapomnijmy...

kolejne w klimacie industrialno-naturalistycznym ;>

Klimatem przypomina mi pewien motyw z Władcy Pierścieni.

Uch, po kolejnej długiej przerwie kolejny krótki powrót. Mam nadzieję, że znów na nowo odrodzi się kavenawe. Bo tak czasami sama stwierdzam, że wrednie zaniedbuję to moje pudełko wspominkowe.
Jest zimno, jest śnieg na dworze. W stanie ciekłym już przeważnie, ale jeszcze chwilę temu był śniegiem. Cóż, taka kolej losu. Pierwsza sesja za mną. Chyba już o tym wspominałam, prawda? Kilka sesji (zdjęciowych) jeszcze czeka na publikację, więc wkrótce. Tuż-tuż! Jak wrócę do domu, dodam drugą część zdjęć ze spaceru tyle że już po mieście. Brakowało mi takich wypadów. Do lasu, z aparatem, w absurdalnych warunkach. W jakiejś tam części już jest dobrze.

W piątek kolejny wypad do Poznania. W planach kilka koncertów. SDM, Lao Che, COMA, Indios Bravos, może Muchy/happysad jak dobrze pójdzie. Generalnie jest fajnie. Wreszcie po tylu miesiącach zaczynam odkrywać nowe aspekty bywania w Poznaniu. J. nie miej mi tego za złe, ale teraz na własną rękę idę poznawać świat.
I książki. Dużo książek. (za oknami przejeżdżał bardzo hałaśliwy traktor, wybaczcie, musiałam spojrzeć ;) Empiki w piątkowe wieczory mi nie służą. Prawie skolekcjonowałam serię Naszej Księgarni - Muminki. Jeszcze 3,4 części i będzie super. W końcu jako przyszły kulturoznawca muszę poświęcić się i literaturze ;D jak to dobrze, że są w moim otoczeniu osoby, które myślą podobnie...

Tak se myśle, że po takim czasie moge sobie komuś dedyknąć ów post.
a więc - Adze (za "wykłady" w kawiarni), Sylwi (za muchę i wtorkową ukrytą kamerę), panu Be (za budzenie), Moi (za inne spojrzenie na świat)
no, będzie tego.

Standartowo jak co roku grochówka, swoją droga zacna i jedyna w swoim rodzaju;>

Rynek w Poznaniu. Małe opóźnienia mam, bo wystrój jeszcze przedświąteczny ;) cóż...

Mała część mojej grupy. Kulturoznawstwo jaka napinka :> Imionami wszystkich niestety nie posypię, ale się postaram - od lewej Inez, Dorota, Asia, Jacek, Adaś, Monika, Nie_wiem i chyba Asia. o.

Świątecznie. Sympatycznie :)

Podoba mi się.

Jak się jeździło z wycieczkami do Poznania, to widywało się takie rzeczy raz na kilka lat ;} Legenda co do tego ptopta jest dosyć śmieszna. Ponoć dostał się na warsztat jakichś studentów i miało z niego powstać feniks a powstało coś dziwnego :> ot, taki kwiatek.

Spodobały mi się kolory i motyw i w ogóle klimat poznańskiego rynku w ten dzień był jakiś takiś fajny:)

Przejście. Nie idźcie w strone światła, bo tam niedobre kebaby sprzedają...

Dużo ludzi, dużo poważnych słów, dużo ludzi pod krawatem i w ogóle pompa, że hej!

Dzieci i policja za kratkami. Boisko dla dzieci i młodzieży, a dziwnym trafem wszyscy oni znaleźli się poza obiektem, który ponoć miał właśnie im służyć. No rozumiem, że tego wymagało bezpieczeństwo, logistyka i w ogóle różne pierdoły, ale z tej perspektywy naprawdę wyglądało to dziwnie conajmniej...

o, z tej perspektywy to fajnie wygląda. Nie ma co. Pierwsze skojarzenie, to jakiś obóz...

Pan poseł Zapomniałam_nazwiska :> przemawia do zgromadzonego ludu.

Chwila dla fotoreporterów ;} fajny widok:D

Poważni ludzie przecinają wstęge. Chwila oficjalnego otwarcia boiska.

Przygotowania do wejścia na lodowisko. Było śmiesznie:} Od lewej Jacek, Cris, Ania. Poznań. I przy wejściu na lód "uważajcie, bo ślisko".

Krótki odpoczynek. Ou je.

Kościół poewangelicki w Zdunach. Zupełnie zapomniałam, że z tej perspektywy nieźle go widać.

Backstage z sesji kuligowej;) ha! Daaawno nie byłam na kuligu. 

Kuligowo. Ania, Boguś, Karolina, Ania i Cristian.  

Pod Poznańskimi światełkami :} 

Did you ever see a lama?  taa, dedykowane dla największej lamy tych dwóch tygodni. Ale aż szkoda cokolwiek mówić. 

No nic, było, minęło. Cris przyjechał 4 stycznia a później jakoś samo się potoczyło do 17. Troche komplikacji, atrakcji i mnóstwo śniegu. Dużo angielskiego, troche hiszpańskiego, a naawet migowego. Sporo fajnych chwil, tych mniej też i w ogóle kolorowo. I pomoc wszystkich z kawałkiem sumienia. Moich tu, w Zdunach i tam, w Poznaniu, ale już nie moich.  Cóż, takie życie. 

Fajnie jest generanie, chociaż mogłoby być lepiej. 

Podsumowując wyjazd - helo moto! :> 

o.