KAVENAWE.

Takie tam :)

Kamyki!

od lewej ametysty, fluoryty, labradoryty, tygrysie oko, opale, kwarc różowy, awenturyn, koral czerwony, turkus :) aa i jeszcze unakit się zaplątał.

Tygrysie oko z bliska. Niesamowity kamień :}

I jeszcze karneol, bo zapomniałam o nim.

ametysty - przecudne po prostu, fluoryty - szaleństwo, labradoryty - mam ich najmniej ale są najbardziej niesamowite i tygrysie oko - można oglądać godzinami.

Tak, moje nowe małe hobby i uzależnienie. Kamienie. wkrótce przysposobione na kolczyki itd :))

Wiosna! :}

Dzisiejsze świetlicowe. I choć nic szczególnego to tak jakoś odpowiada mojemu nastrojowi z ostatnich dni. Zielono i wesoło.

Długi majowy weekend - Studzionki! :D

wystawa :)a raczej już po wystawie. Tzn po wernisażu. Wystawę ciągle można oglądać w holu kina Przedwiośnie. Zresztą, po co się powtarzam, skoro na plakacie wszystko jest napisane ;]

Chodź pokażę Ci miejsce, gdzie wszystko jest proste...

:) już dawno powinnam była to wrzucić.

I chociaż szczerze i serdecznie przychylam się do opinii "zimo wypitalaj", to przeglądając styczniowe Studzionki widzę, że tam nawet zima była ładniejsza niż tutaj...

I sarenki biegały sobie luzem; > i niestety spłoszył je mój krzyk "O! sarenki!" ech ;)

I widok na Tatry z trochę innego miejsca. Tam na dole to ponoć zalew Czorsztyński.

a to tak apropo zimy ładniejszej niż u nas lokalnie. Tak, proszę państwa. Tam nawet śnieg skrzył się kolorowiej!

Dzisiejszej nocy sny krążyły wokół tego miejsca...

To się nazywa odcięcie od świata :) niesamowite miejsce.

Dziękuję wszystkim za urodzinowe życzonka kartki wyjdą wkrótce :))

5 urodziny Kavenawe!

za wspólnie spędzone 5 lat wszystkim serdecznie dziękuję!
mam nadzieję, na kolejne 50 w tak fajnym towarzystwie :)

i bonusik na tą okazję!
Kto do jutra do godziny 24 wpisze się pod tą notką otrzyma pocztą* pocztówkową wersję urodzinowego obrazka, a co :}
Endżoj!

*tą starą pocztą, nie wirtualną. Tą ze znaczkami i kopertami, tak gwoli ścisłości :D

Brakuje mi coś chęci, żeby pisać sensownie i przyjaźnie dla czytelnika. No bo co? bo zima tak w jednym krokiem już w pi*du, a ja ciągle w zimowym, ponurym nastroju.

Te gałęzie mi się podobały. Tak lekko zwisały sobie w dół, delikatnie balansując nad taflą sinobrudnego lodu i odbijając się w cienkiej warstewce wody.

Liście. Bluszczowe to mam chyba z każdego blendowego pleneru (tia, byłam na dwóch;). Te urzekły mnie swoją kolorystyką. Z jednej strony ciepłe jesienne kolory pomarańczu przechodzące w zimną, stalową szarość aż w końcu ogarniające całą resztę soczyste zielone tchnienie wiosny. (na wieczór przesadzam z metaforami)

Nie wiem, ile w tym prawdy, ale skoro tak piszą, to tak pewnie jest. Pocieszne są te niezdarne wrzuty gdzieś na murach, mostach.

Rysowane przez rdzę.

I zahipnotyzowały mnie te rozbite szybki.

i dziura w ścianie o ładnym kształcie. Chciałam tu coś dorysować, ale brakło mi mobilizacji.

potrójnie.

I ruiny. W końcu :} Bo to właśnie one były głównym punktem naszego wyjazdu do Żmigrodu.

Okno. 3 in 1.

I rzut tak bardziej na większą część. Na całej tej konstrukcji dało się znaleźć mnóstwo włączników i innych cudów. I tak ja włączałam światełka - Marcin wyłączał... i generalnie było fajnie tylko drzwi były jakoś tak tajemniczo poustawiane i pomontowane...

No i tak, kolejny plenerek uważam za udany. Co prawda było nas tylko troje śmiałków
(i desperatów, bo wstawać o wpół 7 w sobotę to nie jest zbyt normalne), ale warto było podnieść tyłki i zobaczyć co serwuje nam świat o wpół do 8 rano.
Zobaczyć strażaków, których zalało i którzy w gumiakach wiadrem wypompowywali wodę spod żuka. I coś co wyglądało jak bociany, a odpoczywało sobie na brzegu stawu. I drogę na Biały Kał, i trasę przez Niezgodę i śniadanko na Orlenie i włażenie przez okno w poszukiwaniu dobrych motywów i opychanie się cuksami, o.
A dzień wcześniej czatowanie na Blende pod KOKiem. Chyba tylko nas dwóch ominęła informacja o odwołaniu piątkowego spotkania... cóż, i tak było mega sympatycznie. Mnóstwo śmiechu, dobrej muzyki i rozmów poważnych i niepoważnych.
Tak, było miło.